epub
 
падключыць
слоўнікі

Янка Купала

Ён і яна

Гэткай пары на свеце

Роўных ім не было:

Ён арлом мог глядзеці,

Ёй да твару ўсё йшло.

 

Без яго ёй не жыці,

А яму без яе,

Думка ў думку злажыці

Так умелі свае.

 

Не чапалі іх мукі

І ні крыўда, ні плач,

Да ўсяго мелі рукі —

Толькі знай, толькі бач!

 

Слава йшла полем-борам,

І то йшла не ’бы як —

Ажна цёмненькім зорам

Было зайздрасна так.

 

Скуль яны узяліся,

Гэта ім толькі знаць;

Да іх кожны маліўся,

Ці за іх — не згадаць!

 

Так жылі, многа сцёрлі

Лет сваіх маладых; .

Як жылі, так памёрлі,

Пахавалі так іх.

 

Так патухла іх імя,

Дый праз завід, ці што,

Не заплакаў над імі

І нідзе, і ніхто.

 

Толькі чулыя людзі

Ўзнеслі насып з зямлі,

Далі камень на грудзі,

Напіс важны далі:

 

«Дзве душы Бога просяць,

Каб хоць так бедным ім

На тым свеце жылося,

Як тут з імі жывым.

 

Бо жыла так прыгожа

Гэта пара адна:

Ён быў Голад-нябожа,

А Няволя — яна».

1910


1910

Тэкст падаецца паводле выдання: Поўны збор твораў. У 9 т. - Т. 2. Вершы, пераклады 1908-1910. - Мн.: Маст. літ., 1996. -342 с. [4] л. іл.
Крыніца: скан