* * *
Калі ў свет я ні гляну прыгожы,
Кожны раз штось хвалюе душу,
Чуласць дзіўная грудзі трывожа,
Не любіў бы — любіці спяшу.
І людзей, што ў трудзе, бы мурашкі,
Плечы гнуць, як братоў бы туліў,
У нядолі, у працы іх цяжкай
Пацяшаў, песні пеў, весяліў.
Але толькі ці ж хопіць мне сілы
Перажыць, не ахутацца ў цьму,—
Калі замест грудзей братніх, мілых
Я да сэрца гадзюку прыжму?!
16 чэрвеня 1907