Як хмуран пагляд туманны,
Як заўцы-званы.
На няцвіўшыя паляны
Леглі курганы.
Як на белі плесні-плямы,
Як зрубы-звяны,
Сярод выдмаў, сярод ямаў
Дрэмлюць курганы.
Хто калі туды заглянуў,
Дзе ляжаць яны,—
Як хмуран пагляд туманны,
Сумны курганы.
Хто зачэпіцца іх межаў,
Хто чапне іх сны,
Як званы на цёмнай вежы,
Стогнуць курганы.
Дзівам дзіўлюцца з праяваў
Маткі ды сыны:
Скуль такую ўзялі славу
Наспы-курганы?!
1909