* * *
Легла на сэрцы гора нядольнае,
Легла і мучыць, гняце,
Ў думках замёрла жальба нявольная,
Боль неспажыты цвіце.
Дзе я ні кінуся, з песняй ні вылету,—
Выхаду, сцежкі няма...
Лёдам гасцінец мой выбіты, выліты,—
Лёд — як магіла сама.
1907