Тут ляжыць Янук Купала,
Што песні складаў,
Плакаў шмат, смяяўся мала,
Часта галадаў.
Быць благім чорт часам плутаў,
Ды не быў ён катам,
Хоць не знаў прыгону путаў,
Мужыка зваў братам.
Без зямлі ўвесь век цягаўся
Горш якой скаціны,
Вось нарэшце дачакаўся —
Далі тры аршыны.
Надпіс гэты хто прыкмеце,
Хай Бога папросе,
Каб яму хоць на тым свеце
Лепш, як тут, жылося.
12 чэрвеня 1906