Спрадвеку мы ў родным краю гаспадарым,—
Свае загоны сеем, пасцім статак свой;
З надзеяй сустрачаем выраі вясной,
З надзеяй ўвосень іх праводзім над папарам.
Спрадвеку ходзім пад панамі і пад царам
На недруга й на бліжняга свайго вайной,
Хоць нам за нашу кроў падзякаю адной —
Крыжы і хаты нашы скошаны пажарам!
Так гаспадарым мы і дома і за домам,
Усё ждучы пацехі з севу і жніва,
Ждучы дарма, як летам жджэ расы трава.
Чужы і свой хлеб станавіцца жорсткім комам
І душыць кліч: ці доўга будзе нам заломам
Варшава панская і царская Масква1.
1918
1 падаецца паводле выдання 1997 году, але гэтая фраза - вынік цэнзуры. У Купалы - "рабская Масква". https://www.facebook.com/groups/zapisybelarusaveda/permalink/600597807755667/