Зазвіні ты, як звон, і удар, як пярун,
Песня наша, як воля, магучая!
Хай крыўдзіцель дрыжыць, як падбіты каршун,
Хай нясуцца ў свет рэхі грымучыя!
Хоць нуды ў табе шмат вылівана слязьмі,
Дума-песня не хітра складаная,
Але нашая ты: недруг, спробуй, вазьмі!..
Ты не можаш быць, песня, скаванаю.
Як на небе зара ці як думка ў душы,
Не скуешся няволі ты путамі:
Ты, як той салавей, зазвініш і ў глушы,—
Запяешся людзьмі і закутымі.
Пей жа, песня, дзень, ноч, песня, родная нам,
Апявай жыццё наша праклятае,
І зайграй ты па сэрцу хоць раз бедакам,
Наўчы, як знайсці шчасце багатае.
Зазвіні ты, як звон, і удар, як пярун,
Песня наша, як воля, магучая!
Хай крыўдзіцель дрыжыць, як падбіты каршун,
Хай нясуцца ў свет рэхі грымучыя!..
[1907-1912]