Кожны гэта пэўна скеміў,
Што не ўсё ў нас так, як трэба,
А не лжэ і біты ў цемя,
Што і сходзіць не ўсё з неба.
Ёсць на ўсё прыпеў харошы:
«Трэба грошы — няма грошы!»
*
Шнур у Сцёпкі штось вузіцца...
Дзеці... Крута з хлебам, з соллю;
Б’ецца, рвецца, не ляніцца;
Эх! каб так, ды ніўкі болей!
А адсюль прыпеў харошы:
«Трэба грошы — няма грошы!»
*
Дзеці выраслі ў Сцяпана;
Чуў, ёсць школы, ёсць навука.
Добра ўзяць прымер ад пана...
Ці ж то ўчыцца вельмі штука?
А тут зноў прыпеў харошы:
«Трэба грошы — няма грошы!»
*
Жэніць сына, хрысце ўнука,—
Пойдзе з просьбай к пану, к «чыну»...
После працы, после мукаў
Адпачыў бы сам часіну...
А зусюль прыпеў харошы:
«Трэба грошы — няма грошы!»
*
Жонка штось не выйдзе з хаткі:
Злегла, крэкча і... ўмірае;
Цісне стараста падаткі;
Фэльчар, поп,— бяда такая!
Аж тут на, прыпеў харошы:
«Трэба грошы — і ёсць грошы!»
[1922]