Шкадую, дружа Колас,
Што тут цябе няма,—
Ясней свяціла б сонца
Цяплей была б зіма.
Складалі б разам песні
Аб радаснай вясне,
Аб шчасці варажылі б
На іскрыстым віне.
Дзве тысяч кіламетраў
Сягоння дзеліць нас...
Але што значаць вольным
Адлегласці і час!
Хадыка хадыкае,
Дыбае,
Сто вершаў задумністых
Выбаіў.
Мой мілы, мой добры Валодзя!
Па-мойму, во гэтак здаецца:
«Задумністых», можа, ўжо годзе,
А болей — ад сэрца, ад сэрца...
1934