Будзь гатоў ты, ваяка малы,
Ці то рана, ці позна!
Лётна так, як арлы-сакалы,
Не чакаючы слоў
Ад прынукі пагрознай,
Будзь гатоў!
Колькі сіл — сцяг дзяржы ў кулачку!
Бо як здарыцца справа,—
Не драмаць, верна быць начаку!
На ўбарону бацькоў
Піянерскаю славай
Будзь гатоў!
Не драмі, рэвалюцыі сын,
У звяне, у атрадзе!
Ў бубен бі, песні пей, кліч на чын!
А сястрыц і браткоў
Не даць крыўдзе і здрадзе
Будзь гатоў!
Нездарма, мой малы піянер,
Ты — чырвоная змена;
Думкі, сілу гартуй на манер
Сваіх старшых — бацькоў;
Стаць за волю нязменна
Будзь гатоў!
Беларусь спадзяецца з цябе
Мець свайго абаронцу,
Будзь жа ім, і ў жыцця барацьбе,
Ўжо даросшы гадкоў,
Яе весці да сонца —
Будзь гатоў!
Піянер я малады, хоць куды!
Не смучуся, смяюся, вясёлы;
Я не знаю ні бяды, ні нуды,
Бухну ў бубен — і пайшоў, і пайшоў...
Пераскочыць і горы, і долы
Заўсёды гатоў!
За свабоду я пайду хоць у вір,
Бо я вольны, як вецер, як птушка,—
Дзядзька Ленін мне адно — правадыр.
За працоўны народ проць акоў
Выйсці з песняй сваёй весялушкай
Заўсёды гатоў!
Не баяліся браць барыкад,
Як няволі ішлі крышыць сцены...
Я таксама разбураць стары лад,
Дзе застаўся ад мінулых вякоў,
Састарэўшым ваякам на змену
Заўсёды гатоў!
Хоць бабулі мне бурчаць, не маўчаць,
Што з багамі ніяк не міруся...
Чым папала я гаціць буду гаць;
Я не толькі ваяваць проць багоў,—
Нават чорта ганяць з Беларусі
Заўсёды гатоў!
Падрасці б мне, як мага найбардзей,—
Паказаў бы сваю моц і сілу!
Сцеражыся ўжо тады, ліхадзей!
Бараніць ў кожны час без адмоў,
Як быў, буду красу волі мілай
Заўсёды гатоў!
Вось які я піянер, хоць куды!
Не смучуся, смяюся, вясёлы;
Я не знаю ні бяды, ні нуды,
Бухну ў бубен — і пайшоў, і пайшоў...
Пераскочыць і горы, і долы
Заўсёды гатоў!
1926