Свае замкнуўшы ў марах парыванні,
Мы мусім свет даследаваць цярпліва,
Спазнаць людскія душы і жаданні
І ідэал быцця снаваць маўкліва.
Заглушваць мусім звабныя пытанні,
Што зменны лёс нам падарыў зычліва,
І гімны граць для прышласці шчаслівай,
Каб знікнуць зрэшты ў пыле забывання.
Жывем мы толькі ў мроях, ва ўяўленні,
Хаця ў жыццё зрэдзь клічуць летуценні,
Хаця ў нас душы і хаця ў нас сэрцы.
Лёс абламляе нашыя памкненні,
Бадзяемся ў жыццёвай паняверцы,
Каб з горасцю атрутнаю сустрэцца.
1906