* * *
У часе, калі пан над намі
Уладу меў як над рабамі
У сваіх скрываўленых руках.
Цяпер даволі... устань!
А Каін схіляў пакорна на грудзях
Ты галаву тады селяніна
Бізуном біў па плячах.
Збівай няволю з плеч далоў.
Бо слухай, кліч чуваць нам новы
Ксяндзоў, жандараў і паноў!
Устань, прачніся, скінь аковы
Няхай і сам гарыць у палёх.
[1919]