epub
 
падключыць
слоўнікі

Янка Купала

Ваяк

Сеў ваяк на каня,

Ў рукі ўзяў востры меч

І пусціўся дадня

Пашукаць, каго сеч.

 

Немалы ехаў час,—

Не сустрэўся нідзе,

Аж напроці якраз

Вораг войска вядзе.

 

У яго старану

Гмін вядзе на грабеж;

Перайшлі баразну —

Пагранічны рубеж.

 

Схамянуўся ваяк,

Кроў зайграла ў грудзёх:

Сціснуў меч у руках,

Конь памчаў з усіх ног.

 

Наляцеў, як пярун,

На разбойніцкі зброд;

Запусціў меч-кладун,—

Сцеражыся, народ.

 

Б’е агонь з дзецюка,

Косіць голавы з плеч,

Не здрыгнецца рука,

Не тупеецца меч.

 

Тысячу ўжо лягло,

Ўжо другую сячэ,

А праціўнік назло

Войска больш валачэ.

 

Гэй, трымайся, дружок!

Не дрыгні ў барацьбе:

Жджэ пахвалы вянок,

Жджэ дзяўчына цябе!

 

На бяду захацеў

Дзеўку ўспомніць ваяк,—

Меч з рукі паляцеў,

Сам зваліўся наўзнак.

 

Рухнуў побач і конь —

Разам жыў, разам лёг;

Неба ясная тонь

Свой паслала палог.

 

Спіць ваяк з доляй сам,

Над ім птушка пяе,

А дзяўчыне няўцям,

Што памёр праз яе.

 

1919


1919

Тэкст падаецца паводле выдання: Янка Купала. Поўны збор твораў. У 9 т. - Т.4. Вершы, пераклады 1915 -1929. - Мн.: Маст. літ., 1997. - 446 с., [4] л. іл.
Крыніца: скан