epub
 
падключыць
слоўнікі

Янка Купала

Вёска

1
2
3


1

Горы ды каменне,

Вузкія палоскі:

Гэта наша поле,

Поле нашай вёскі.

 

Курныя аконцы —

Каб святла хоць трошкі:

Гэта нашы хаты,

Хаты нашай вёскі.

 

Лапці ды сярмягі —

Як абраз не боскі:

Гэта нашы людзі,

Людзі нашай вёскі.

 

Карчмы ды астрогі,

Крыжыкі, бярозкі:

Гэта наша доля,

Доля нашай вёскі.

 

 

2

Вёска, о ціхая вёска мая,

Колькі ты зносіш няшчасцяў,

Колькі бед зносіць сямейка твая,

Колькі дарэмных напасцяў!

 

Цёмныя ночы абселі цябе,

Скрылі дарожкі-пуціны.

Марная ўрода па ўсякай сяўбе,

Крывы, убогі хаціны.

 

Летам труд цяжкі, хваробы ў зіму;

Родзіць магіла магілу;

З свечкай прайдзі, страсяні старану:

Смокча бясхлебіца сілу.

 

Мучышся, вёска, няпраўдай старой...

Рукі працягнеш з надзеяй:

Неба заплача халоднай слатой,

Вецер уздохі развее.

 

Вецер і моц, знаць, табе прынясе

З песняй магучай, як воля,

Што перастоіш палацы ты ўсе,

Станеш да бою з нядоляй.

 

 

3

Там, за лесам-борам,

На апецы боскай,

Як нядолі сведка,

Села наша вёска.

 

Ёй няма спачынку,

Ёй няма пацехі,

Крышыць, ломіць вецер

І платы, і стрэхі.

 

А хоць і няўдала

Выглядаюць хаты,

Ходзяць к ёй у госці

Бедны і багаты.

 

І ўсё б чыста з вёскі,

Што маглі, забралі,

А што ж далі вёсцы?

Гэй! скажы, што далі?

 

Далі тую долю,

Што ўсе праклінаюць,

Далі тую волю,

Што ў няволі маюць...

 

[1906-1912]


[1906-1912]

Тэкст падаецца паводле выдання: Поўны збор твораў. У 9 т. - Т. 3. Вершы, пераклады 1911-1914. - Мн.: Маст. літ., 1997. -342 с. [4] л. іл.
Крыніца: скан