Выйду я, выйду
З лубкай сваею
I шнур вузенькі
Густа абсею.
Густа рассею
Збожжам зярністым
Па гэтым полі
Па камяністым.
Мо блісне доля
Над маёй нівай
І пагадліва,
І урадліва.
Агрэе ў холад,
Скропе ў пагодзе,
Буйна і спорна
Шнур мой уродзе.
Сажну увосень,
Як будзе спелы,
Хопіць мне хлеба
На годзік цэлы.
[1905-1907]