Перайшло, мінула,
Што калісь жыло,
Ў курганах заснула,
Зеллем зарасло.
Пад магіл навалай
Дрэме Русь, Літва,—
За той тая з хвалай
Легла галава.
Не гудзе ў павазе
Голас вечавы,
Не шукаюць князі
Славы і бітвы.
Войска Усяслава
Не ідзе ў паход
На той бой крывавы
За свой край, народ.
Сцены і запоры
Палачан, Мянчан
Леглі у разоры
Зможаных палян.
Ні святых дуброваў,
Зніч пайшоў з вадой;
Загасціў лад новы,
Ды не той, не свой.
Слых адно праходзе
Калі-нікалі
У жывым народзе,
На жывой зямлі.
Баіць, гнучы шыі,
Паднявольны люд:
Мы ў сваім чужыя,—
Край забраны тут!
Так прайшло, мінула,
Што калісь жыло,
У курганах заснула,
Зеллем зарасло.
[1909]