А сатана — людзей і Бога вораг —
Бывае, шэпча ціхенька на вуха:
«Паслухай,— шэпча ўнікліва,— паслухай,
Што табе разумныя гавораць.
Паслухай — і хадзем са мною смела».
Куды хадзем? Галоўнае — навошта?
«Якая розніца — ратуй спачатку цела,
Усё даруецца — якой крывёй і коштам!»
Чакай, а як душа? Яна ж святая!
Смяецца ў самы твар тады нягоднік:
«Душа? Ты што — у воблаках лятаеш?
Няма душы! Не да яе сягоння!»
Дык, значыць, без душы аром і сеем?
Дык, значыць, без душы дзяцей люляем?
І без душы мы ненавідзім змея,
Які з нейтроннай бомбаю гуляе?
Нячысцік, згінь! Душа мая са мною
Заўжды была і будзе — як сумленне.
І яе ні ласкай, ні маною
Не адбярэ ніхто ні на імгненне!