Ахвярай стаў, а ўсё-ткі перамог!
Хвала такому шчыраму старанню,
Хвала твайму журліваму каханню,
Якім і я нарэшце занямог.
І паляцеў, пазбыўшыся трывог,
Насустрач спапяляючаму ранню,
Не бачачы нічога, бы ў тумане,
Не разбіраючы ні сцежак, ні дарог.
Палёт такі — як наталенне смагі,
Палёт такі — як пошук раўнавагі:
Ты ўвесь ад невядомасці трымціш.
Не беражэшся, радасны, спадману —
Якою вечнаю табе здаецца ціш,
Калі вось так лунаеш апантана.