На штабель выносістых сосен
І тугацелых елак
Лесаруб прысеў адпачыць.
Электрапілу прысланіў да пня,
Зняў каску, пот рукавом
Сцёр са спатнелага твару
І ўдыхнуў на поўныя грудзі
Пах свежаспіленых дрэў.
Божа, о як яно пахне,
Дрэва, што зрэзана толькі што —
Ніяк не надыхацца ім...
І раптам — нібы папярхнуўся,
І раптам — нібыта ўдар грому —
Думка працяла навылет:
Каб дрэва вось гэтак пахла,
Трэба
Зарэзаць
Яго.