І нарадзіў кагосьці хтосьці,
Той зноў кагосьці нарадзіў.
Раджалі шчодра ягамосці,
Раджалі плодныя наўздзіў.
Святых раджалася ўсё болей —
Ім трэба шапкаваць здалёк.
А жыта красавала ў полі,
І цвіў на ўзмежку васілёк.
І ў тым, мы зналі, наша сіла,
Радзелі кожную вясну,
Што зерне — зерне нарадзіла,
Трава — траву, сасна — сасну.
І я, як той далёкі продак,
Свой добра ведаю выток...
Мая рэлігія — прырода,
Мой Бог — заземлены расток.