Чэшская балада. XVIII стагоддзе
Гаспадар — барон аўстрыйскі
Да сваіх імчыць суседзяў,
Да сяброў багатых едзе
Гаспадар — барон аўстрыйскі.
— Хоць зірнуць на нашу ёлку
Запрашаю на Каляды.
О, з вас кожны будзе рады
Хоць зірнуць на нашу ёлку.
— Не прасі — мы не паедзем:
Там паўстанне — стрэляць раптам,
А страляюць ходы трапна,—
Не прасі — мы не паедзем.
— У мяне ёсць толькі ёлка,
У мяне няма паўстання,
Ходскіх стрэлаў — анізвання:
У мяне ёсць толькі ёлка.
Як убрана гэта ёлка!
А якія на ёй цацкі!
Я і сам люблю, прызнацца,
Як убрана гэта ёлка...
Запрасіўшы ўсіх суседзяў,
Ён вяртаецца дахаты,
Накрывае стол багаты,
Запрасіўшы ўсіх суседзяў.
Вунь, зірніце, едуць госці —
Снег капыцяць гулка коні,
Нецярпліва бомы звоняць —
Вунь, зірніце, едуць госці.
Бачаць госці — перад замкам
Ёлка колядная ззяе,
Ёлка іх, гасцей, страчае,
Бачаць госці перад замкам.
Гляньце, што гэта за дзіва?
Заміж цацак карагоду
Там вісяць паўстанцы-ходы.
Гляньце, што гэта за дзіва...
Ай, барон! Ай, малайчына!
Ведаў, чым сяброў усцешыць:
Гэтых ходаў толькі й вешаць
Ай, барон! Ай, малайчына!
І пры радасці ляклівай
За сталы садзяцца госці.
Толькі муляе ўсё ж штосьці
І пры радасці ляклівай.
Весяляцца і не бачаць,
Што на ёлцы цесна стала,
Што жывых на ёй нямала,—
Весяляцца і не бачаць.
Дзе сп’янелым ім убачыць,
Што за імі сочаць рулі
І штуршка чакаюць кулі,
Дзе сп’янелым ім убачыць!
А на ёлцы помста вісне —
Ходы з мёртвымі ў абдымку.
Зараз стрэляць... Шчэ хвілінку...
Вунь, на ёлцы помста вісне...
Загрымелі стрэлы раптам,
Нібы хлопаўкі між голля,—
Парадзела ўраз застолле...
Так, страляюць ходы трапна!