Калі ты працаваў адзін за трох
І дыхаў больш, чым могуць твае грудзі,
Калі далей ішоў, чым нават мог,
А ногі не ішлі — ты поўз без ног
К людзям,—
Прашу цябе: застанься сам сабой
І не чакай хвальбы, слоў трыумфальных,
Сустрэч, прамоў, уклубленых у рой,
Згадзіся: ты — пакуль што не герой,
Ты проста чалавек.
Звычайны...