Мая хата ўзімку расянай палянай зрабілася —
Да мяне, нібы ў лес, столькі птушак пагрэцца
Набілася;
І забілася ў цесным пакоі
Птушыная песня, бы ўвесну,
І садзілася песня на шторы, на крэслы,
падвескі;
Затрымцела, зацінькала, засвістала, зачэкала,
Забулькацела, запінькала, засакатала,
Быццам хацела аглушыць яна некага...
Цесна ўжо стала
Адагрэтай
Песні гэтай
У голым,
Прыдуманым мною лесе,
У кволым куточку лета.
Дзяўбе іголка пласцінку
Панура, але старанна,—
Пласцінку, нібы лісцінку, маю дарагую
паляну.
Шукае старанна, дзюбай шукае
Згубленыя на пласцінцы дзесьці
Песні
Даўняга
Мая...