— Мне прыснілася, родны мой:
Ты цалаваўся жадліва з другою.
Там, пад нашай вярбою, цябе абдымала
Дзяўчынка вясёлая, лёгкая, тая...
— Дарагая, няўжо ты яе не пазнала?
Супакойся, навошта — адразу з тугою?
То ж была, вер мне, ты...
Толькі тая яшчэ,
Толькі тая яшчэ,
Толькі тая яшчэ—
Маладая...