Я грукаць не буду на працы —
Спіце спакойна, людзі...
Я раблю ўсё так асцярожна:
Спачатку збіраю воблакі,
З якіх дажджы выціскаю,—
Хай чыстымі, свежымі будуць
Дрэвы, дамы, тратуары...
Потым рассоўваю хмары
І неба да бляску глянцую.
А потым усцягваю сонца,
Цягну на свой бок яго волакам,
Як некалі лодкі цягалі...
Крок...
А лямка гэтак жа рэжа!
Крок...
Няма мне ў што ўперціся!
Крок...
Нага... Зноў нага саслізнула!
Крок...
Нялёгкі ён, хлеб бурлацкі!
Крок...
Яшчэ крок...
І вось яно, сонца!
Дзень добры! Уставайце, людзі!..
Толькі цішай крыху захапляйцеся —
Дайце ж хоць задрамаць
Стомленаму чалавеку,
Якому і заўтра волакам
Усцягваць на ваш бок сонца
У начную змену.