— Вунь маладзік прысеў на горку
Каля стагоў...
— Глядзі, глядзі — упала зорка!
— Ну й што з таго...
— Кажу, што менш на небе сведак —
Сама ж мяркуй!..
— Не камячы касынку гэтак,
Пусці руку!
— А бачыш — з саду выйшаў хтосьці,
Сюды глядзіць.
— Ой, не цалуй... Ну, сціхні, Косцік,
Дамоў ідзі.
— Ды то пайшоў ужо каханы
Сястры тваёй.
— А ты не йдзеш, які паганы...
Ты ўсё сваё...
— А вечар! Гэтакі прыгожы
Па-над сялом...
— Ты што, зусім не бачыш, можа,
Днець пачало!
— І праўда, светла ўжо, Марынка,
Ну, што ж, пайду.
— Ідзеш? А як жа я сцяжынку
Адна знайду?..