Нас кожная раніца старыць,
Хоць верым: малодзіць святло.
І заўтра ўжо будзем мы марыць
Пра тое,
што ўчора было.
А ўчора заўсёды малодзіць —
І мы ўжо ў юнацтве тады.
Пасемся усе на выгодзе,
І нас не хвалююць гады.
І лёгкія, нібы стракозы,
Над намі дні стракацяць.
Яшчэ так далёка марозы,
Што выйшлі ўжо нас пераняць.