беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Наш самы строгі кат — сумленне,
Што суд найправедны вяршыць:
Непакараных — на каленях
Усё жыццё прымусіць жыць.
Яна заўжды з табою — кара,
Яе ты не абыдзеш мук...
І прарастае праз ахвяру
Сумленне, як даўней бамбук.
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая