Не вернуцца годы — мая радня,
Жыццё, нібы лета, міне...
Нашу настальгію па тых па днях,
Калі ўжо не будзе мяне.
А хто ў тым далёкім леце, чужым,
Як я, вось так прыйдзе на луг
І будзе ісці асцярожна — як жыць,
Каб не наступіць на пчалу.
І хто залюбуецца — гэтакі дзень! —
І ўсцешыцца святам маім:
Вось апляла травінка прамень
І лезе да сонца па ім...