Быў цяжкі год,
Жаночы год.
Удовы ўпрагаліся ў параконныя плугі,
А мы, дзеці,
Ледзь паспявалі бегчы за гэтымі плугамі,
Якія валілі нас,
І мы, як галчаняты, губляліся ў баразне —
Мы, мужчыны...
Яны паднімалі нас,
Атрасалі ад зямлі
І цалавалі неяк вельмі ўжо нязвыкла —
У самыя губы...
Быў цяжкі год,
Жаночы пот —
Салёны, як удовін сум...