Паміж ручаямі і ліўнямі,
Паміж маразамі і спёкаю
Праходзіць граніца дзіўная —
Наіўная, блакітнавокая.
Граніца з пралесак сплецена:
Пралескі пускаць не павінны
Зімовых завей да квецені,
Снегу — да зеляніны.
Ды — хочаш не хочаш — сыходзяцца:
Не лічацца вёсны з граніцаю!
І пахнуць пралескам даводзіцца
Марозам і навальніцамі
Адразу.