Слепіць дождж паравозу вочы,
Нават вецер не хоча збочыць.
Паравоз не сцішае разгону
І пытаецца ў цяжкіх вагонаў:
«Колькі там панасядала,
Колькі там панасядала?..»
Прарыпелі вагоны: «Пройдзеш,
А свабоднага месца не знойдзеш».
Уздыхнуў паравоз на ўсе грудзі
І пытае: «А што там за людзі?
І куды яны спяшаюць,
І куды яны спяшаюць?»
«Гэта хлопцы са службы вайсковай
Будаваць едуць горад новы...»
Кроку ён прыбаўляе — рады,
Што вязе на будоўлю брыгады:
То да нас у Салігорск,
То да нас у Салігорск...
І да месца падмеўся давезці
Юнакоў, іх салдацкую песню.
Так і быць, няхай сядзяць,
Так і быць, няхай сядзяць,
Так і быць,
Так і быць,
Так і быць...