Сядзім, смяёмся за сталом
І весялімся, нібы дзеці.
Тады для нас на цэлым свеце
Няма бяды, не тхае злом.
А недзе там, а недзе там
Віруе подласць хваляй бруднай,
І чалавеку дужа трудна —
Так, недзе там. Так, недзе там.
А мы частуемся. Спяваць
Спрабуем шчыра і бадзёра,
Нібы няма на свеце гора
І сіл няма куды дзяваць.
А недзе плач, а недзе мор.
Наш незнаёмы друг распяты,
Укленчыў хтосьці перад катам,
А той — шукае ўжо тапор.
Як птушанё, душа крычыць —
Ты ў свет уключан, бы ў разетку.
І боль чужы — калючы гэткі...
Як памагчы, чым памагчы?
І лекаў для душы няма:
Ці падзяліцца словам шчырым,
Са светам — падзяліцца мірам,
Ці песняй праўду падтрымаць?
Сядзім. Спяваем. Спеў — пад столь.
Мы весялімся, нібы дзеці...
А болю — цесна болю: ў свеце
Перанаселенасць на боль.