Твае рукі, твае рукі нада мною,—
Нібы лебедзі над белаю зімою.
Як ласкава яны кружаць
І са мной па леце тужаць,
Нібы лебедзі над белаю зімой.
Цяжка, рукі, расставацца з вамі дужа
І без вас мне аставацца паміж сцюжаў...
Не ляціце, рукі, ў вырай,
Нада мной кружыце шчыра —
Нібы лебедзі над белаю зімой.
Я люблю, як твае рукі нада мною —
Нібы лебедзі над белаю зімою,
Як яны садзяцца міла,
Склаўшы крылы, склаўшы крылы,—
Нібы лебедзі над белаю зімой.
Калі лашчаць валасы мне твае рукі—
Слухаю, бы песню, я іх рухі.
А яны пяюць шчымліва
І крыляюць палахліва,—
Нібы лебедзі над белаю зімой.