Ва ўсёй жывой і нежывой прыродзе
Ніхто не ладзіць ловы на людзей.
Без дай прычыны звер не нападзе
На чалавека — зводдаль абыходзіць.
Акулы ля ахвяры карагодзяць,
Калі з’яўляецца пагроза іх вадзе,
Ваўкі абараняюцца ў бядзе,
Калі ім выць па-воўчы перашкодзяць.
Усе шануюцца цара прыроды,
Яму саступяць сцежыну заўсёды,
Даруюць крыўды горкія спрадвек.
Ды на зямлі ўсё ж ёсць адна істота,
Ад якой усе непамыслоты:
Сам на сябе палюе чалавек...