Спаталенне шорсткай смагі,
Вадаспадаў мройны гул...
І калючыя, як шпагі,
Вочы прывідных акул.
Адплываюць, падплываюць,
Б’юць хвастамі па вадзе...
Хто іх шчэлепы стрымае,
Хто іх вочы адвядзе?
Адплываюць. Там, дзе востраў,
Крута робяць віражы...
І нібы ў касілках,— востра
Зубы ходзяць, як нажы.
Засланяешся рукамі
Ад іх позіркаў тугіх...
Кожны ўсплёск — нібыта камень,
Нібы хвалі — берагі.
Зніклі ўсе. Не стала гушкаць.
Дзень па кроплі ў ноч цячэ...
Цішыня... Спявае птушка...
Сонца... Промень на шчацэ...