Ці бачылі вы,
сябры,
калі,
Як вітаюцца кавалі,
Як за рукі
здароўкаюцца кавалі?
Падаюць яны у руках грамы,
Ад якіх жахаемся мы:
Варочаюцца паміж далоняў яны,
Нібы
вялізныя валуны.
Імклівых маланак
сцішэлы рой
Нясуць тыя рукі з сабой.
Бярыце маланкі ў сваю далонь —
Ён ручны ўжо,
хаця і агонь!
Рукавіцы скідайце хутчэй,
Каб руку каваля ўзяць лаўчэй,
Якой прыручае каваль
І грамы,
і маланкі,
і сталь.
Кавалі вашы рукі ў свае бяруць,
Як кувалды
цяжкія
бяруць.
А калі вы малую руку падалі,—
Ушчэнт бянтэжацца кавалі...
Ці бачылі вы,
сябры,
калі,
Як вітаюцца кавалі,
Як за рукі
здароўкаюцца кавалі?