— А мая ж ты матачка,
А мая ж ты дочачка,
А мая ж ты сястрычачка...
А пакінула ж ты мяне сіраціначкаю...
А яшчэ ж нядаўнечка
мы з табою грэліся
у цёпленькай хатачцы.
А яшчэ ж нядаўнечка
мы з табою варылі
нашым дзетачкам
есцейкі.
А яшчэ ж нядаўнечка
ты мяне разумела з паўсловачка
і тваё полымка
хінулася, куды мне трэба было...
А мая ж ты печачка!
Хто ж цяпер маіх дзетачак абагрэе,
Хто ж маіх сіраціначак накорміць...
Ноч.
Завіруха.
Вайна.
Папялішча...
Лашчыць печ,
Падсабляе дзяцей на яе, халодную, завеяную,
І, нібы па нябожчыку,
Галосіць па спаленай карнікамі хаце
Партызанская ўдава...
Яе галашэнне слухаць жудасна.
А ўявіце, як немагчыма чуць
Плач яе дзяцей...