О, светлы боль сустрэчы шчырай!
Як сын, кажу я:
«Сустракай!»
Я зноў вяртаюся.
І вырай
Табе вяртаю, матчын край.
А недзе там, дзе неба мгліцца,
Рыпець застаўся зорны воз...
Зямля!
Вярнуўся я дзівіцца
На твой вянок у ззянні рос.
Дзе гэты вырай спеў і рос.