«Мой сын,
я табе завяшчаю
Усё, чаго сам не маю:
Голад —
каб добра ведаў
Радасць ад сціплых абедаў;
Холад —
каб ведаў, што ў вецер
Шчасце ў хаце сагрэцца;
Слёзы —
адчуць з імі можна
Каштоўнасць усмешкі кожнай;
Атопкі —
каб помніў і потым,
Што значыць мець свае боты;
І гора —
пасля якога
Шчасця становіцца многа:
Сонечны дзень,
знойдзены грыб,
Людскі «добры дзень!»
і танец рыб...
Вярні ты мне радасць такую —
Па ўсім я па гэтым сумую.
І таго
не ўспомню я словам харошым,
Хто мне завяшчаў толькі грошы —
Багацце...»
Ці зразумее сын свайго бацьку?