З польскай — Яскулкі
Эй ты, доля залатая,
Дзе ты запрапала?
Без цябе ж во сірата я
На век векаў стала.
Над маёю ты калыскай
Зорачкай яснела,—
Як бы раю была блізкай —
Шчасце я так мела.
Запаліла ты мне сонца
Над маёй галоўкай,
Як пачула я бясконца
Мілоснае слоўка.
Ўсё тады а навакола
Мне здалося граннем,
Бо было мне так вясёла
З тым маім каханнем!
Мела шытую з аблочкаў
Сукню і хвальбону
І звітую з васілёчкаў
Княжнаву карону.
Свае слала нада мною
Вясёлка дарогі,
Зямля кветкамі, расою
Клалася пад ногі.
Ой ты, доля мая міла,
Твая тут прычына,
Што мне шчасцем уквяціла
Сцежачкі-пуціны!
Бо аб гэткім шчасці самі
Не снілі народы,
І не выкажаш славамі,
Хіба песняй, одай...
............................................
Ой ты, доля залатая,
Дзе ты запрапала?
Без цябе ж во сірата я
Па век векаў стала.
1905