Адною думкай жыў,
каб як не саступіцца...
— Гляну, хлопцы, гляну —
боязна жаніцца...
Закахаўся ў васемнаццаць,
і дзяўчына, як суніца.
— Гляну, хлопцы, гляну —
боязна жаніцца...
Дваццаць пяць няўзнак набегла
меў равесніцу-дзяўчыну:
іншаму не сніцца...
— Гляну, хлопцы, гляну —
боязна жаніцца...
Трыццаць стукнула, як гром!
Выбраў, здэцца, маладзіцу...
— Гляну, хлопцы, гляну —
боязна жаніцца...
Вось і сорак год мільгае —
трэба ж ладзіць жыцце...
— Гляну, хлопцы, гляну —
боязна жаніцца...
Пяцьдзесят!
— Дык, хлопцы, як...
Як жа мне рашыцца?
Ну няўжо на Еве ў раі
прыйдзецца жаніцца?
Ажаніўся — во!
А намёк камусьці
ў вока — не ў брыво!