Выходзім,
прыходзім...
Вечар і ранак...
Ляцім, прылятаем...
Страчае нас
ганак.
...Зязюляй лістота
пракукавана.
Спавіты, з раддома
ты выплыў
на ганак.
І нехта ў маленстве
даў на «абаранак» —
куляўся ў слязах ты
да маці
праз ганак.
У хаце вяселле
чыё адгуляна?
І госці расходзяцца —
выйшлі
на ганак.
Спыніўся,
стаіш ты ў журбе ля паркана —
каго там у чоўне
адносіць за ганак?..