Вартую гэты дом,
а ў ім юнацтва вёсны
мае
спяць вечным сном —
не разбудзіць і вёслам...
Праз вокны гром грымеў,
ляцеў з касет высока...
Тут Абадзінскі «млеў»
і хрып лунаў Высоцкага —
за сэрца брала слова...
Цяпер другі напеў —
Лявонцеў,
Пугачова...
Бунтуе «цяжкі рок»,
а мне на сэрцы цяжка...
Жыцця мой пройдзены урок...
Куру... Апошняя зацяжка...