Мястэчку Новы Свержан — у трылогіі Я. Коласа «На ростанях» Панямонь — споўнілася 500 гадоў.
Равеснік Адраджэння і Скарыны,
маё мястэчка па дарозе на Нясвіж...
Дзе твой загадкавы «вой-крыж»,
якія ворагі скарылі?
Царква Успенская —
з адвечнай тайнай,
і Петрапаўлаўскі касцёл замёр
пад позіркам зыбучых зор...
Вякоў сустрэчы
і расстанні...
Тут шведаў і французаў «калыхала»
зямля,
нібы шматбальны землятрус.
Поўз прусаком сюды фашысцкі гнюс,
гадзюкаю «карычневай» паўзла навала...
Ты выжыла ў «эпоху» Радзівілаў —
о колькі табе снілася князёў!
Наднёманскі суглінак,
чарназём
не раз сляза твая крапіла...
З зямлі тваёй прабіўся Колас,
рос дух яго да неба тут...
Сыны твае ірвалі петлі пут,
каб словы песняра
«Мой родны кут»
Клімук аднойчы ўзняў у космас.