Каля берага над Нёманам
зелянее асака.
Раскажы пра плытагона,
Нёман,—
родная рака.
Воды быстрыя імчацца,
падмываюць карані.
Ой ты, доля плытагона,—
дзень і ноч плыты гані...
Раскажы, лаза ніцая,—
пад табой спыняў плыты
гартулём на ноч ліхую
тут хлапчына малады.
Раскажы ты, ноч цямненька,
як цябе ён каратаў,
пад дажджом цярпеў
і ветрам
і на лёс свой наракаў.
Раскажы, лука крутая,
бы ягонае жыццё,
як на прыс тут налягаў ён,
каб плыт бераг не прыцёр.
Раскажы, трава густая,
дзе палуднаваў, курыў
люльку з моцным самасадам,
хлопцам былі гаварыў...
Воды быстрыя імчацца,
падмываюць карані.
Ой ты, доля плытагона,—
дзень і ноч плыты гані...