На Арбаце, дзе нядаўна ад-
крыта кватэра-музей Пушкіна,
паэт пражыў са сваёй жонкай
Наталляй тры шчаслівыя месяцы
адразу пасля вянчання (з лютага
па май 1831 г.).
Амура крылы —
чуеш шолах іх?—
лунаюць не пад столлю—
пад нябёсамі.
Пакоі.. Пустата...
Яны ўдваіх —
І больш нікога — са сваімі лёсамі.
І музыка няўлоўная, як сон,—
арганная,
загадкавая,
тайная...
Паэт цяпер яшчэ і Апалон,
як Афрадзіта —
Наталі-Наталля.
Тры месяцы — імгненні тры
у райскім садзе вечнасці,
пазнання.
Тры месяцы —
усход-заход зары:
пра гэта ён, яна яшчэ не знаюць...
І рэчка Чорная не чорнаю бядой
спавіта—
сінню сонечнага рання.
Зніжаецца Амур над галавой:
не куляю—
стралой паэт пакуль паранены.