Сіняя кветка
на жытнім палетку
мне даражэй,
чым півоня улетку.
Абцалавалі
дажджы маладыя
модныя кветкі —
часцей гарадскія...
Ружы, півоні,
вяргіні, герані,
тайны кахання
спазналі вы рана.
Ці не таму
вы так хутка завялі,
непрыцягальнымі,
бляклымі сталі.
Вас прадаюць
і купляюць на рынку,
з вамі на вечар
толькі ў абдымку.
Глянь, як валошка
цвіце незалежна
на родным палетку,
на росным узмежжы.
Сініх пялёсткаў
цнатлівыя вусны
ціха цалуюць
паднебную вусціш.
І не хацеў бы я
лепшага лёсу —
вечна цвіла б толькі
ў жыце валошка.