Селянін уграз з возам у балоці. Як ня біў ён свайго каня, як не катаваў яго, але воз ні з мейсца!
Што тут рабіць?!
У вялікай турбоці, звярнуўся ён з малітвай да Гэркулеса:
— Божухна мой, моцны Гэркулесе! Ты дужы і табе лёгка выратаваць мяне. Памажы, злітуйся!..
І пачуўся голас с хмары:
— Я памагу табе, бедачэ, толькі ты павінен слухаць мяне.
— Кажы, Божухна, слухаю!
— Перш-на-перш вось што: ачысьці гразь с кол... Цяпер — выймі рэмень с пад кол, засып і зараўнуй каўдобіны.
Селянін зрабіў усё, што загадаў Гэркулес.
— А цяпер і я табе памагу, — сказаў Гэркулес: бяры лейцы ў рукі ды гукні на каня.
Селянін падняў лейцы, гукнуў і — не агледзіўся, як конь лёгка і ёмка вывез воз з гразі.
— Дык вот-жэ дзякуй! — гукнуў у неба селянін.
— Дык вот-жэ дурэнь! — атказаў яму Гэркулес.