epub
 
падключыць
слоўнікі

Язэп Пушча

Крытыку

Не закрыў пакуль павекі,

Ты ў душу маю не плюй:

Маю годнасць чалавека

І знявагі не сцярплю.

 

Адбіраў на песню права,

Выдзіраў душу з грудзей.

Ты хацеў хаўтуры справіць

У цямніцы без людзей.

 

Вёў мяне ў турму пад рукі,

Каб схіліўся там я ніц.

Зневажаў штодзень у друку,

Лаяў на чым свет стаіць.

 

Піць прасіў, бо чэз ад смагі,

Сэрца білася ледзь-ледзь,

І цяклі па твары рагі,

І ў вачах стаяла смерць.

 

Не пачуў. Шукаў ты доўбні,

Каб з размаху... і каюк.

Ты хацеў, мой крытык добры,

Кінуць цела ў цёмны люк.

 

Ты крапіў сваім кадзілам,

Уздыхаў ледзь не да слёз...

Беларусь, мая Радзіма,

Вось які пяснярскі лёс.

 

Крытыка свайго, Іуду,

І па смерці помніць буду.

 

1957

 


1957

Тэкст падаецца паводле выдання: невядомае
Крыніца: невядомая